บทที่ 390

เจี่ยนซือกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง

ทันใดนั้น เงาร่างหนึ่งก็ทาบทับลงมา บดบังแสงจันทร์

จี้หมิงเช่อยืนย้อนแสง จ้องมองเธอไม่วางตา แม้จะเป็นห่วงสภาพของเธอ แต่ในใจกลับถอนหายใจอย่างโล่งอกอย่างน่าประหลาด แววตาฉายความดีใจและโล่งใจอย่างปิดไม่มิด

ถ้าลู่อยิ่วถิงตายไป

เจี่ยนซือคงไม่มีวันลืมเขาได้ตลอดชีวิต

เข...